In 2013 is het 150 jaar geleden dat Louis Couperus geboren werd. Daarom is het dit jaar Louis Couperusjaar. Reden voor Doeke Sijens en Coen Peppelenbos om het Verzameld werk van de schrijver te lezen van deel 1 tot en met deel 50. Vandaag Een lent van vaerzen.
De hele poëtische trukendoos
In 1884, Louis Couperus is dan 21, verschijnt bij uitgeverij J.L. Beijers uit Utrecht de bundel Een lent van vaerzen. Terwijl in Nederland allerlei dichters bezig zijn om de dichtkunst te reanimeren en we in die jaren de opkomst van Kloos, Perk en Verweij meemaken, dicht Louis Couperus als een oud wijf.
Want dat is wel de belangrijkste indruk die overblijft na lezing van Couperus’ debuut. De jonge schrijver balt drie eeuwen clichés samen in één werkje. Binnen tien bladzijden lezen we over ‘schoone leliën’, ‘rozenlipjens’, ‘droomzieke rozen’, ‘sneeuwwitte bruidjens’, opnieuw ‘leliën’, ‘bloemensponde’, ‘starrenheir’, ‘De gouden galm / Eens nachtegaals’. Die rozen, leliën en nachtegalen komen bovendien in de hele bundel terug. De onderwerpen zijn veelal verliefdheden op dames waarbij de hele poëtische trukendoos wordt opengetrokken. Dit is poëzie zoals die al in de zeventiende eeuw bespot werd, maar Couperus loopt de gebaande paden nog een keer.
Voor een lezer van mijn leeftijd, iemand die Swiebertje nog heeft meegemaakt, is het gebruik van archaïsche verkleinwoorden bijzonder lachwekkend. Bij ‘schuitjen’, ‘schalk-zout bruidjen’, ‘handjen’, ‘lipjens’ en ‘halsjen’, hoor ik de stem van Joop Doderer zeggen: ‘Doe mij maar een kopjen kofjen, Saar.’ (meer…)