Leven met tijdsbesef is lijden, leven zonder tijdsbesef is het dode leven.
Mijn Duits is niet goed genoeg om de vertaling van Hans Driessen te beoordelen, want ik kan de brontekst niet vergelijken met de vertaalde tekst. Het lezen van een vertaling berust op vertrouwen, en ik vertrouw Hans Driessen. Misschien is dit vertrouwen gebaseerd op dankbaarheid, omdat hij het oeuvre van Schopenhauer vertaalde in het Nederlands en zich bemoeide met de Nietzsche-bieb van De Arbeiderspers. Nu heeft Driessen De toverberg van Thomas Mann vertaald. Ik las precies twee jaar geleden met veel plezier de vertaling van Pé Hawinkels, maar deze bleek te ‘creatief’ en bevatte blijkbaar de nodige fouten. In tegenstelling tot de Joyce-vertalers die dit jaar met veel oncollegiale bombarie hun vertaling toelichtten in de pers, is Driessen respectvol ten opzichte van Hawinkels en hij deinsde er niet voor terug ‘een, naar mijn smaak, betere oplossing’ van zijn voorganger over te nemen. De vertaler Driessen is dienstbaar. Hawinkels vertaalde creatief, terwijl Driessen een voorstander is van het ‘strikt’ volgen van de brontekst. (meer…)