De lezer (m/v) die nog weet dat ik mijn vorige bijdrage, ruim een maand geleden, eindigde met de zin ‘En nu het mooiste, waarover de volgende keer: het merendeel van de “kopie-typoscripten” betreft proza dat niet werd gepubliceerd’ en die derhalve verwacht nu – eindelijk! – een vervolg op mijn reeksje stukkies over het werk van René/Renate Stoute onder ogen krijgen, die lezer komt bedrogen uit: bevangen door een enorme sloomte (hoera! de winter is weer in het land) heb ik nog niet al het gepubliceerde proza van Stoute kunnen controleren op het daarin aan- dan wel afwezig zijn van (fragmenten uit) die kopie-typoscripten – en daarom vandaag iets heel anders.
Samen met Daniël Dee stel ik het (vecht)sportleven van Peter Aerts te boek. Behalve in het Nederlands, moet die biografie ook verschijnen in het Japans; dat was de enige voorwaarde die Aerts stelde alvorens zijn medewerking toe te zeggen: dat we er alles aan moesten doen om het boek ook in Japan uit te geven, daar Aerts in dat land de status bezit die Johan Cruyff hier heeft. Makkelijk gezegd natuurlijk, maar hoe pak je dat aan, welke uitgever in Japan benader je daarvoor? Na veel gezoek, gemail en geïnformeer hebben we een kandidaat – maar die wil natuurlijk t.z.t. wel wat kunnen lezen alvorens een contract te tekenen. Dus moet er vertaald worden.
Nu heb ik zelf een klein beetje ervaring met vertalen naar een Aziatische taal, in mijn geval het Mongools – maar dat was een getrapte vertaling: alvorens naar Mongolië af te reizen had ik een aantal van mijn gedichten naar het Engels laten overzetten. In Ulaanbaatar zette ik mij samen met twee Engelssprekende Mongolen aan het vertalen; hoe dat eraan toeging heb ik beschreven in mijn inmiddels niet meer in de handel zijnde debuutroman Steppen zonder autoped. [geen reisverhaal] (Uitgeverij Passage, Groningen 1999) – de kunst van het dialogen schrijven verstond ik nog niet echt: (meer…)
↧
Column: Karel ten Haaf – Vertalingen
↧