Leven met beperkingen
Het lijkt een wat zinloze bezigheid: schrijven tegen vergankelijkheid. Toch is dat wat Koos van Zomeren al een tijdlang doet. Naast zijn ‘gewone’ romans heeft hij ook al een heel oeuvre bij elkaar geschreven dat je een mengvorm van columns en essays kunt noemen: met altijd een sterk persoonlijke, autobiografische inslag. En altijd goed geschreven.
Al eerder schreef Van Zomeren in Een jaar in scherven over Herwijnen, de plaats van zijn vroege jeugd, het land van zijn vader. Nu, bijna twintig jaar later doet hij het nog eens. De aanleiding daarvoor is dat het landschap van vroeger aan het verdwijnen is en de mensen die het ‘oude’ landschap nog kennen ook verdwijnen. In Nog in morgens gemeten onderzoekt Van Zomeren hoe dat landschap in een kleine eeuw totaal van karakter is veranderd.
(meer…)