Een boeman als vader
Adriaan van Dis viel met zijn debuut Nathan Sid direct op. Korte kleine stukjes, afgewisseld met tekeningen en versjes, zorgden voor een mooi beeld van een uit Indië teruggekeerde familie. Wat onmiddellijk opviel was zijn gave om moeilijke onderwerpen met een lichte toets te beschrijven. Dat elegante proza was ook weer te lezen in de roman Zilver. Van Dis was een verteller en hij vertelde over zijn eigen leven. Nadat hij opgehouden was met het presenteren van zijn boekenprogramma heeft Van Dis zich gestort op het schrijven. Het 314 pagina’s dikke Indische duinen is zijn laatste en meteen ook dikste boek. Het is een mooi boek om te lezen, maar tegelijkertijd denk je dat het nog beter had kunnen zijn.
(meer…)